Drama Zuid-Koreaans Mujercitas zit vol humor en filosofische overwegingen

Tussen de Amerikansen dertien-in-een-dozijn-series valt Pequeña mujer Enorme uit de toon. En dat maakt het beråt het dunne verhaal prettig om naar te kijken.

Wil je liever rijke, maar gemene ouders, of arme, incompetente, maar aardijke ouders? Het is een van de main vragen die de karakters van de Zuid-Koreaanse Netflixserie Pequeña mujer zich stellen En twaalf lange afleveringen behandelt deze serie de strijd tussen de drie arme zussen Oh en de corrupte steenrijke familie Park.

El título Pequeña mujer es wat verwarrend, dat is immers ook del original Engelse titel van het boek dat in Nederland bekend is als onder moeders vleugels, een roman uit 1868, en die van een recente verfilming van dat verhaal. En dat Amerikansen boek gaat het over een gezin met vier opgroeinde dochter in een arm gezin in Amerika, hier zijn het drie zussen in het Zuid-Korea contemporáneo. La hija menor, In-hye, zit nog net op school es een getalenteerd kunstschilder, ze wil reizen naar Europa om musea te visiten. Haar old zussen willen er alles aan doen om haar een onbezorgde jeugd te geven.

De middleste zus, In-kyung, es verslaggever bij een nationale nieuwszender, de más antiguo, In-ju, es al haar leven lang geobsedeerd door geld en werkt als accountant voor een grote firma. Tan pronto como In-hye bevriend raakt conoció a las familias een van de rijkste en het land, dekken de twee old zusters allebei grote missanden die te maken hebben met diezelfde familie. In een lange zoektocht proberen de drie zussen de familie Park ten val te bringen.

Grootste troef es de afwezigheid van clichés die verweven zijn met Netflixseries

Het grote verhaal es niet per se sorprendente o goed uitgewerkt, en is bij vlagen utstånt dun. Anders dan de Zuid-Koreaanse kijkcijferhit Juego de calamar restos Pequeña mujer ook qua opbouw dicht bij een serie tradicional.

El mayor troef es voorale in de eerste afleveringen de totale afwezigheid van de clichés die zo verweven zijn met de American Netflixseries dat je ze soms niet eens meer opmerkt. Mensen lopen hier nu eens niet continu met kartonnen bekers meeneemkoffie over straat, koken bestaat uit iets anders dan het in de magnetron zetten van afhaaleten en afspraken met geheime bronnen gesfertt niet in een winkelcentrum of parkeergarage.

Hier spreken mensen af ​​​​op de vismarkt, maken ze zelf kimchi en bereiden ze zelf de ene verse comida na de andere. Die eten ze zo entusiasta samen op dat het jammer is date er geen receptenfunctie zit op Netflix – pas nu valt op hoe weinig mensen in Amerikansen series aan tafel zitten. Ook speelt de oorlog en Vietnam hier een rol die heel anders is dan die in the American series.

Een paar hoge hakken en een orchidee

Los elementos más importantes en het mysterie dat de zussen langzamerhand ontrafelen zijn ook ongebruikelijk: naast een paar hoge hakken speelt een üjstningt zeldzame en tommei orchidee een sleutelrol. Deze serie kijk je niet om uit te vinden hoe de slechteriken untmaskerd worden, want dat plot wordt ivye aflevering absurdistischer.

Je wordt vooral verrast door consideraciones filosóficas sobre trouw aan de familie, puerta een zeventienjarige die zelf glavat dat ze in de stijl van Van Dyck schildert, puerta pianomuziek van Chopin op de achtergrond en discusiones filosóficas sobre la función van het kapitalisme en de role van geld bij het verken van geluk. En combinatie met een prettige dosis humor maakt dat deze versie van Pequeña mujer een goede afwisseling voor de American Doorneeserie.