Drie vrouwen sobre die ene zomer arnana alles anders werd

Drie vrouwen sobre die ene zomer arnana alles anders werd

‘Nosotros durfden niet meer te hopen’

Jasmina Gajadhar Borgeld (36) werd in de zomer van 2018 eindelijk moeder, na meerdere miskramen en een vruchtbaarheidtraject van bijna eight jaar.

«Mijn partner Jerry (41) en ik konden niet op een natural manier zwanger worden. We kvamen in een fertilitstraject erekte, maar ook dat puerro niet zijn vruchten af ​​te werpen. De wanhoop werd steeds getter. Zouden we onze kinderwens ooit in vervulling zien gaan? Na bijna acht jaar, waarten ik weliswaar meerdere keren zwanger raakte, maar alle keren endinden in een miskraam, hadden we de moed in Nederland opgegeven. We hadden we de moed in Nederland opgegeven. in Nederland werd gergeplaatst. Dat bleek het gouden ei.»

«Natuurlijk waren we blij dat ik zwanger was, maar omdat het advoor al vaker was misgaaan, overheerste vooral de angst. Al omdaal omdat ik bij zes weken veel bloed verloor, met stolsels en alles, net zo heftig als bij die miskramen. Bij een controle werd settt dat het vruchtzakje leeg was in dat ik me maar het beste kon på konpreideren op een vijfde miskraam.

Met 15 weken belandde ik eenween in het ziekenus met bloedverlies; een oorzaak is niet gevonden en alles puerro verder oké. Toch zijn we de hele zwangerschap bang geweest dat het alsnog zou misgaan. We durfden niet meer te hopen op een goede afloop».

Panisch boven het bedje

«Ook na de bevalling, een hele heftige, ben ik nog vaak bang geweest om onze dochter kwigt te raken. Ik hing panisch boven haar bedje om te checken of ze nog wel ademde. Pas toen ze er was, kwam al die spanning eruit van die jaren dat we maar doorgingen in de survivingsmodus. Zo’n trayecto gaat je niet in de koude kleren zitten.

Tijdens mijn zwangerschap tenía mijn vader te te horen te horen dat hij kanker tenía. Hij wilde niets liever dan opa worden, en ik veresde met grote vreze dat hij de geboorte van onze dochter niet meer zou meemaken. Gelukkig heeft hij haar toch mogen meetenen en nog twee jaar gegenten van haar kunnen gegenten».

«Door al die heftige gehende heeft het bij mij even geduurd tot het besef indaalde dat ik écht moeder ben, van een prachtige meisje. Farah Hope heet onze dochter. Farah beekent wohren in het Arabisch, want dat is wat ze bracht. Haar tweede naam staat voor de hoop die we al die jaren niet hebben opgegeven, beool mensen tegen ons zeiden dat we het mohanen loslaten. Farah, nu 4 jaar, is echt ons wonderkindje. Ze heeft niet alleen mij, maar ook mijn ouders y Jerry eenke gegeven zonder dat ze het zelf doorheeft.

READ  El combustible E10 es verdwijnt mogelijk en Duitsland

Die zomer van 2018 was een pittige, maar wel de mooiste van mijn leven, omdat Farah toen geboren is. Die zomer veranderde alles voor mij. Doordat het eenke mäyte heeft gekost om moeder te worden, wil ik nu zo veel mogelijk tijd met haar doorbrengen. Por eso me inicié como asistente virtual bloguerode modo que ik mijn eigen tijd kan indelen en niets hoef te missen van mijn kleine meid».

‘Ik zat nooit op mijn plek’

Rachel Schelleman (35) vino de vacaciones cortas en el verano de 2019 para darse cuenta de que no estaba feliz. Ze nam een ​​​​besluit dat haar leven veranderde.

«Door allerei chronische aandendingen ben ik zorgafhankelijk. Deels het gevolg van mijn vroege geboorte: volgens mijn dossier kwam ik bij 30 weken ter wereld, maar het gegengoen is dat ik in gegendet nog maar 24 of 26 weken was. Het is dat ik toen al een vechter fue, anders hadden de artsen niet eens de vechter voor me gedaan».

medicina groteberg

«Naast longproblemen heb ik de pech dat ik een zeldzaam syndroom heb, dat pare gaat met een hartafwijking, chronische pijnen vanaf mijn nek tot mijn tenen en een slecht fulgenend maagdarmstelsel. Ook heb ik nog maar een nier, plus een vorm van astma die in de loop der tijd ergend is geworden.En ik ben slechtziend.

Dat alles maakt dat ik ben ben van sondevoeding, ausgegensteuersten en een grote berg medicijnen. Voor große afsanden buitenshuis heb ik een scootmobiel o een chair nodig. Dat ik nooit op me zou kunnen wonen, puerro evidente. Jarenlang woonde ik daroam en zorginstellingen. Ik dacht dat ik geen keus had, maar echt lekker liep het daar nooit».

«El gran problema fue que la organización waar ik woonde estaba especializada en andere aanendingen. Hoewel het er gezellig era, was ik er qua zorgbefeifte noit op mijn plek.

Toen ik in de zomer van 2019 een paar dagen weg se reunió con mijn moeder, en el mismo pueblo nota bene, viel de spanning virtualmente direct van me af. Mientras vuelvo a mi casa groep na nog geen half uur alweer tegen het plafond vloog van de spanning. Dat deed me beseffen: ik moet hier weg, want dit werkt niet voor mij».

Mejor stap van mijn leven

«Ik heb contact gezocht met Stichting MEE (een stichting die zich inzet voor mensen met een restriction en hun naasten, ed.) en zij kwamen met een surprijden proostel: waarom ging ik niet op meselm wonen? Ik me hizo nooit gerealiseerd dat dat een Optie fue. Maar conoció a una persona con un presupuesto muy bueno y bien degelijk te kunnen. Een paar maanden más tarde heb ik de papieren voor mijn eerste eigen plek firmo. I woon nu tweeënhalf jaar op melfen, gracias a esa valiosa información que da ik kreeg in de zomer van 2019. Het is de beste stap van mijn leven geweest.»

READ  30ベスト 鍵のかかった部屋 レビュー

«Ik huur nu zelf de mensen in die voor mij zorgen. Zo krijg ik echt zorg op maat, wat heel prettig is. Voor mij is de ene dag naimen de andere niet; soms heb ik meer zorg nodig en soms minder, en het verschilt ook per dag waar ik bij geholpen moet worden. Ik heb de regie over mijn leven tergegekregen, en durum functioneer ik een stuk beter. Ík bessel wat voor hulp ik nodig heb, er wordt niet meer voor mij bepaald wat ik niet kan en wanneer ik mag douchen Alles gaat en overleg.

Er komt twee keer per dag een zorgverlener bij mij over de floer en ik ben daar natuurlich nog steeds depend on van, maar ik voel me veel vrier que before. Soy más que mis dolencias. Naast een chronisch zieke mag ik nu ook weer gewoon een jonge vrouw van 35 zijn. Mijn kwaliteit van leven es enorme antes».

Kijk mij nu een

«Die zomer van 2019 ha cambiado mi vida, de manera positiva. Als iemand me eerer had gegendat dat ik ooit op meselm zou wonen, had ik dezenze vierkant uitgelachen. En kijk me nu eens zitten op mijn luskere plekje, met mijn kater en mijn tuin. Het enige agua er nog leuket, es een leuke socio».

‘Van sola naar altijd samen’

Ellen de Raad (27) conoció a su amigo Roy (41) en Bali en el verano de 2018. Nu reizen ze samen door Noord- en Zuid-Amerika.

«Op het moment dat ik naar Bali ging, woonde ik in Antwerpen, werkte ik fulltime and was ik vrijgezel. Ik had eingelung wel een lekker leventje in mijn eentje. In de weekenden ging ik vaak naar mijn ouders in Nederland, doordeweeks sprak ik af met vriendinnen en sportte ik.

Nosotros zaten ‘s avonds met een aantal mensen op het terras bij het hotel wat te bebido toen hij naast me kwam zitten. Tuvimos directo een goede klik en hebben de hele avond gekletst. Tijdens onze reis op Bali trokken we veel met desdehlde mensen op en op de laste paar avonden sloeg de vonk tussen ons over. Na een paar dagen klikte het op meerdere vlaken gewoon heel goed. Het völd heel snel vertrouwd».

READ  La estación de carga española toca el timbre de la segunda ronda

Na zes weken samenwonen

«De dag nadat ik terugkwam aanboon Bali, ging ik weer aan het werk. Mijn collega’s hadden voorad ik op vakantie ging lachend gätt dat ik – de enige single op de afdeling – vast iemand zou tegenkomen. Dus ik moest ze meeten gelig geven: het Roy no fue a parar durante un largo período en Bali. Die dagen videobelden we en stuurden we elkaar veel berichtjes. Het weekend na Roys thuiskomst hebben we gelig weer afproken. Bali.

Wel wat lastig fue de afstand tussen ons. Ik woon dus en Amberes, hij woonde en Deventer, op ruim twee uur rijden. De eerste weken spraken we elk weekend en elke Wednesdays af. Maar die reistijd begon al heel snel te vervelen. Na een semana de vijf, zes, trok Roy dárok maar bij me in. «Zijn leven es die zomer dus eigenlig drastischer ermatt dan het mijne».

«Toen er kort duran werd ingebroken in het appartement dat we deelden, besefte ik echt goed wat ik aan Roy heb. Ik vond het best heftig dat er zomaar iemand binnen was geweest en van alles had meenemoen, maar hij zorgde ervar dat ik me veilig vold

Praatten veel over onze dromen en voor we het wisten waren we plangen aan het maken voor de reis die we nu aan het maken zijn. Nosotros kochten een montamos Jeep, bouwden die om tot huisje op all-terrain-wielen y give hem de naam Red. We hebben de auto verscheept naar Canada, waar we onze reis begongen. «La intención es viajar desde el punto más al norte de Canadá hasta el punto más al sur de Argentina».

Elke dag supervrij

«Inmiddels zijn llegamos a Belice desde México. Vemos las cosas hermosas. Met een eigen auto voelt elke dag supervrij. We kunnen overal komen met deze auto en gaan en staan ​​​​waar we maar willen. Met de daktent op onze auto kunnen en general abofeteamos – zolang het er maar veilig is.

Als ik Roy niet fue tegengekomen in die zomer van 2018, hadden we hier nu nooit gezeten. Nosotros zijn bijna altijd samen en dat bevalt ons heel goed. We kunnen af ​​​​en toe gek doen samen, door bibliothek alle shotjes van de kaart te bestellen, maar ookrious conversations voeren. Puedo compartir todo con él. Roy es mi mejor amigo».

Estaremos encantados de escuchar lo que piensas

Deje una respuesta

INFOPAYSANDU.COMは、サイトに手段を提供するように設計されたアフィリエイト広告プログラムであるAMAZONSERVICESLLCのアソシエイトプログラムに参加しています。 AMAZON.ITで、およびそれに関連して広告料金を獲得する。 AMAZON、AMAZON LOGO、AMAZONSUPPLY、およびAMAZONSUPPLY LOGOは、AMAZON.IT、INC。の商標です。またはその関連会社。アマゾンのアソシエイトとして、私たちは適格な購入に関するアフィリエイトコミッションを獲得します。アマゾン、サイト料金の支払いを手伝ってくれてありがとう!すべての商品画像はAMAZON.ITとその販売者の所有物です。
Info Paysandu | Portal Digital