Ene (90) emigreerde naar Dominicanaanse Republiek: ‘Nijmegen urgeten? ¡Nooit! | Nimega

«Alvast Sorry voor mijn Nederlands», dice Jan. “Ik ben al zo lang weg dat ik beter Spaans en Engels spreek dan Nederlands. Al denk ik na al die tijd nog steeds na in het Nederlands. Nijmegen komt vaak obrijb in mijn kommen, ook al ben ik al lang weg. Ik denk por ejemplo aan mijn ouderlijk huis in de Mariënburgsestraat, hoe ik werd geschooled door de broeders aan de Hertogstraat, of aan mijn komplekt aan de Vierdaagse van 1953.”

Jan groiede op tijdens de Tweede Wereldoorlog. Begin jaren ’50 wilde zijn carrière naar eigen zeggen niet echt vlotten: “Het waren een heleboel bomskelingen. Ik wilde niet doorstuderen aan de universiteit en had ook geen zin om officier te worden na twee jaar militaire dienst, omdat ik een hekel heb aan ‘bruinwerken’”.

“Tijdens mijn baan als factuuropsteller bij Philips vroeg ik hoelang het duurde voordt ik baas zou worden. ‘Acht jaar’, zeiden ze. Dat duurde mij te lang en ik dacht: ‘wegwezen hier!’”, dice Jan. Padangde die tijd ging Prins Bernhard op reis naar Zuid-Amerika. Cuando regresé, era una gran pregunta para las personas que hablaban español. Ik wilde mijn kans grijpen door in de Dominicanaanse Republiek Spaans te leren en meselve zo nieller te werken bij Philips”, dice Jan.

Puerta de bucles de texto debajo de la foto

Así dicho, zo hecho. Porque después de la Segunda Guerra Mundial weinig banen waren en Holanda, payalde de overheid vliegtickets voor mensen die elders een leven wilde opbouwen. Jan legt uit: “De overheid dacht vast: ‘weer eentje minder!’ en betaalde voor mijn enkele reis. Met twee nieuwe confectiepakken en 26 dólares americanos en mijn portemonnee kwam ik aan in de Dominicanaanse Republiek.”

Jan vino a la República Dominicana en contacto con varias mujeres. De vader van een van die vrouwen bood Jan een contract aan in de zakenwereld van Santo Domingo. “Daar ging ik natuurlich graag op in. Goed preparat om de zakenwereld in te gaan, was ik niet. «Ik besef mij nu dat het mij een hufter maakte dat ik väggen niet wildedoorstuderen», dice Jan.

Puerta de bucles de texto debajo de la foto

De vrouw wiens vader Jan een baan aanbood, is nu al 63 jaar zijn vrouw. “Eerst hield Alina mij op afstand. Ze verklaarde haar vader voor gek omdat hij een buitenlander zomaar een baan aanbood. «Más tarde verandde haar houding og om mij en twee jaar later stapte we in het huwelijkbootje waar we nog altijd in rondvaren», dice Jan.

Inmiddels es Jan gepensioneerd van zijn drukke baan als international zakenman. Met zijn vrouw Alina kreeg hij vier kinderen, die hen acht kleinkinderen dado. «Tuve eerst niet verwart dat ik hier altijd zou blijven, maar ik ben hier gelukkig met mijn familie», dice Jan.

De laatse keer dat Jan in Nederland was, was in 2019. Hij besekt zijn enige levende familielid: zijn zus Sofie in Berg en Dal. Jan dice: “¿Nijmegen vergeten? ¡No! Via De Gelderlander houd ik mij op de hoogte van het Nederlandse nieuws. Het grafweer en alle regeltjes in de burocracy mis ik in ieder geval niet. Toch heeft de Dominicanaanse Republiek ook nadelen. In Nederland is het een en ander corrupt, in de Dominicanaanse Republiek iedereen!”

^{Dit is een artikel van indebuurt Nijmegen. Op indebuurt.nl lías je sobre mooie plekken, nieuwe winkels, habitantes inspiradores en onderners, eten en drinken, wonen en uittanen. En dat alle over jouw stad!}