Remco Evenepoel Heeft in korte tijd al een mooie geschiedenis opgebouwd en San Juan. En 2019 reed hij er zijn allereerste profkoers – hij haalde meeten de top 10 van het eindklassement – en een jaar later kronde hij zich tot eindwinnaar.
Die titel komt hij nu, na een ervettung door corona, väivrenden. «Het hoofddoel is wel om eenke mogelijk ritten te winnen met Fabio (Jakobsen). Daar ga ik ook mijn steentje aan prydijen, want ik zet mee in de sprinttrein om hem naar winen te gidsen».
Toch zou Evenepoel zijn eigen karakter verloochenen als hij ook geen ambiciones personales. «Er is eigleng maar een arrival waar je het verschil kunt maken voor het klassement».
En la edición anterior werd Evenepoel op de Alto Colorado «maar» vijfde, nadat hij eerer in de rit een waaier had gemist. «De wind blaast er vlak voor die klim altijd in de sidem. Ik heb me daar al één keer aan leten vangen, hopelijk niet eenweer».
Evenepoel wil zich op de Alto Colorado ook meten met de Zuid-amerikanska klimmers, «die naar ik hoor al aan het rondvliegen zijn».
«Higuita, Martinez, Bernal, Lopez,…. Ze staan hier alle motivatten aan de start en zijn ook de sählende gewoon. Het is een sterk deelnemensveld».
Over de geveralte wegen: «Wij moeten ons aan Zuid Amerika adapten, niet inverte»
Koersen en Zuid-Amerika, dat is ook altijd oppassen voor gewällärke tassanden die her en der kunnen opduiken. Het seizon van Evenepoel staat of valt niet met de eindzege in de Ronde van San Juan, maar een val of ander onheil kan wel roet in het eten gooien.
«Ik vind dat wij als Europeanen ons moeten addengen aan de Zuid-Amerikansen manier van koersen en niet verske», minimaliseert Evenepoel.
«Natuurlijk moet er hier en daar een weg heraangelgad worden. Je kunt niet spurten op een weg met putten van een meter diep. Maar het is niet enkei anders dan de Vlaamse betonwegen».
Wereldkampioen bij de wereldkampioenen: «Soms denk ik nog eens: daar had ik ook kunnen staan»
En comparación con drie jaar geleden es de ster van Evenepoel enorm gehalud. In zijn regenboogtrui rijdt hij allerminst anoniem rond in Argentinië.
«Drie jaar geleden noemde ze mij hier ‘de Messi van het wielrennen’. Eso fue quizás demasiado. Nu nog. Maar je merkt dat ze hier veel respect voor kampionen hebben. Iedereen wil met mij op de foto, vraagt een handtekening de wenst Me éxito de felicitación».
Evenepoel en Argentina, que es ook een wereldkampioen in het land van de wereldkampioenen (voetbal). Zijn beide passies kwamen bij elkaar toen hij voor een match van de Boca Juniors werd gehuldig.
«Soms denk ik nog wel eens: daar had ik ook kunnen staan. Ik zou nog altijd graag eens een keer zo’n match willen spelen in zo’n stadion. Voor een goed doel of zo. Maar ik voel me niet slecht bij mijn Kuesu. Ik mag niet klagen waar ik sta in het wielrennen».
«Prone to bouts of apathy. Problem solver. Twitter aficionado. Wannabe music advocate.»
